ΤΟΥΜΠΩΤΟΣ ΠΡΙΝΟΣ 1500μ.
ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΕΟΣ ΡΕΘΥΜΝΟΥΣτην δυτική πλευρά του Ψηλορείτη, στην θέση Τουμπωτός Πρίνος, σε υψόμετρο 1.600μ. βρίσκεται το καταφύγιο του ΕΟΣ Ρεθύμνου.
Η προσέγγιση του καταφυγείου γίνετε με τα πόδια, είτε με το αυτοκίνητο. Για την ανάβαση υπάρχει σηατοδοτημένο μονοπάτι (τμήμα του Ε4) που ξεκινάει από το χωριό Φουρφουράς (42χιλ. από το Ρέθυμνο) διαρκεί περίπου 4 ώρες. Η πρόσβαση με αυτοκίνητο γίνετε από το χωριό Κουρούτες (45χιλ. από το Ρέθυμνο) όπου ξεκινάει χωμάτινος δρόμος 12χιλ. ως το καταφύγιο. Από το καταφύγιο η ανάβαση για την κορυφή Τίμιος Σταυρός, όπου βρίσκεται και το ομόνυμο εκκλησάκι, γίνετε σε 3ώρες περίπου. Το καταφύγιο λειτουργεί από το 1984 και διαθέτει 30 κρεβάτια. Για κάθε επίσκεψη στο καταφύγιο θα πρέπει να απευθύνεστε στον Ορειβατικό Σύλλογο Ρεθύμνου. Για την κράτηση θέσεων διανυκτέρευσης, πρέπει να ειδοποιείται ο υπεύθυνος του καταφυγίου εγκαίρως. Yπευθυνος καταφυγίου : Αμανάκης Μιχάλης 6932034813, [email protected]. |
ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟΥ
Η ιδέα για τη δημιουργία ενός καταφυγείου στον Ψηλορείτη είναι τόσο παλιά όσο και ο ίδιος ο σύλλογος. Το 1968 η τότε ¨παρέα¨του συλλόγου σε μία εξόρμιση της στην νότια πλευρά του Ψηλορείτη, στην περιοχή Τουμποτός Πρίνος, οραματίστηκε τη δημιουργία του καταφυγίου σ’εκείνο το σημείο και αμέσως πέρασε στο σχεδιασμό. Έτσι υπό την προεδρία του Ηρακλή Σκευάκη ξεκίνησε...
Πρώτο πρόβλημα ήταν το νερό. Έπρεπε να το κουβαλάνε από τα Άπλητρα, μία πηγή όχι και τόσο κοντά. Οπότε το καταφύγιο ξεκίνησε με την δεξαμενή του νερού (1972). Ακολούθησαν τα θεμέλεια. Νερό, άμμο και πέτρες υπήρχαν αύθονα αλλά έπρεπε να κουβαληθούν πολλά ακόμα και δρόμος δεν υπήρχε... μπήκαν σε κίνηση τα γαιδουράκια φυσικά από τα κοντινά χωριά, αλλά η διαδικασία ήταν αργή και πολυδάπανη. Χρειάστηκε να πραγματοποιηθούν 5 εκδρομές στο φαράγγι της Σαμαριάς για να μαζευτούν τα χρήματα για τα θεμέλια μόνο, τα οποία και ρίχτηκαν το 1973.
Για καλή μας τύχη το δύσκολο, όπως αποδείχτηκε, έργο της κατασκευής δεν συνεχίστηκε έτσι. Το 1974 δόθηκε χορηγεία για την τοιχοποιεία και αρκετά αργότερα με τη βοήθεια της τότε νομάρχη κ.Βασιλικής Μόσχιαλου ολοκληρόθηκε επιτέλους το κτήριο.
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
Παρατηρίστε λίγο την όψη του καταφυγίου...
Δεν αναρωτιέστε πως αυτό το καταφύγιο, με τον δίπατο πύργο του και τις καμάρες του διαφέρει τόςο από όλα τα υπόλοιπα;
Αυτό το οφείλει στον αρχιτέκτονα και μέλος του συλλόγου κ. Χαράλαμπο Τσιριμπονάκη ο οποίος εμπνεύστηκε από τα μιτάτα του Ψηλορείτη. Στην εφαρμογή πέρασε ο αρχιτέκτονας κ.Χρίστος Μανωλεσάκης ο οποίος ανέλαβε και την επίβλεψη του έργου.
Έτσι το καταφύγειο μας, χτισμένο με υλικά παρμένα από τη γη στην οποία στήθηκε και με σχεδιασμό αντίστοιχο της αρχιτεκτομικής παράδοσης του βουνού, στέκεται απόλυτα εναρμονισμένο με το τοπίο.
Πρώτο πρόβλημα ήταν το νερό. Έπρεπε να το κουβαλάνε από τα Άπλητρα, μία πηγή όχι και τόσο κοντά. Οπότε το καταφύγιο ξεκίνησε με την δεξαμενή του νερού (1972). Ακολούθησαν τα θεμέλεια. Νερό, άμμο και πέτρες υπήρχαν αύθονα αλλά έπρεπε να κουβαληθούν πολλά ακόμα και δρόμος δεν υπήρχε... μπήκαν σε κίνηση τα γαιδουράκια φυσικά από τα κοντινά χωριά, αλλά η διαδικασία ήταν αργή και πολυδάπανη. Χρειάστηκε να πραγματοποιηθούν 5 εκδρομές στο φαράγγι της Σαμαριάς για να μαζευτούν τα χρήματα για τα θεμέλια μόνο, τα οποία και ρίχτηκαν το 1973.
Για καλή μας τύχη το δύσκολο, όπως αποδείχτηκε, έργο της κατασκευής δεν συνεχίστηκε έτσι. Το 1974 δόθηκε χορηγεία για την τοιχοποιεία και αρκετά αργότερα με τη βοήθεια της τότε νομάρχη κ.Βασιλικής Μόσχιαλου ολοκληρόθηκε επιτέλους το κτήριο.
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
Παρατηρίστε λίγο την όψη του καταφυγίου...
Δεν αναρωτιέστε πως αυτό το καταφύγιο, με τον δίπατο πύργο του και τις καμάρες του διαφέρει τόςο από όλα τα υπόλοιπα;
Αυτό το οφείλει στον αρχιτέκτονα και μέλος του συλλόγου κ. Χαράλαμπο Τσιριμπονάκη ο οποίος εμπνεύστηκε από τα μιτάτα του Ψηλορείτη. Στην εφαρμογή πέρασε ο αρχιτέκτονας κ.Χρίστος Μανωλεσάκης ο οποίος ανέλαβε και την επίβλεψη του έργου.
Έτσι το καταφύγειο μας, χτισμένο με υλικά παρμένα από τη γη στην οποία στήθηκε και με σχεδιασμό αντίστοιχο της αρχιτεκτομικής παράδοσης του βουνού, στέκεται απόλυτα εναρμονισμένο με το τοπίο.